Gemiddeld gebruik ik zeven onderlijnen per gulsessie. Daarvan worden er zo’n vijf met lood en al verspeeld, en de laatste twee geviste (twee hengels) gooi ik ook weg. De haken, wartels en connectoren zijn, nadat ze in aanraking zijn geweest met zout water, beperkt houdbaar. Bovendien hebben de onderdelen werkbelasting te voorduren gehad, waardoor de betrouwbaarheid ervan afgenomen is. Tijdig vervangen is dus het devies! En met ‘tijdig vervangen’ bedoel ik op zee, na elke sessie. Daar ik in de koudere maanden wekelijks op gul vis, gebruik ik een paar honderd onderlijnen per seizoen. Deze onderlijnen knoop ik uiteraard zelf. Zo ben ik verzekerd van de kwaliteit, functionaliteit en duurzaamheid. Aan het begin van mijn ‘gulcarrière’ viste ik voornamelijk met een korte breekmontage tussen de blokken. Tegenwoordig vragen de omstandigheden op mijn locatie steeds meer naar onderlijnen voor grotere werpafstanden. Zelf gebruik ik jojo’s en (enkelhaaks)paternosters voor dit doel. Momenten dat ik toch dichtbij vis, gebruik ik aangepaste delta-paternosters, met breeklijntje (zie foto’s).
De lange delta-afhouder wordt hier via een vrije hoek aan de hoofdlijn geknoopt. In de andere vrije hoek komt een breeklijntje van 12-15 lb met een connector voor het lood. Lengte van de haaklijn hou ik kort; rond de 25 cm (lengte van de afhouder). De haaklijn versier ik meestal rijkelijk met grote kralen.
Een alternatief is een goedkopere oplossing. Een rig die ik meestal met een oude bougie, of oud ‘afgeschreven’ lood vis, op stekken met een erg hoog risico van verlies. Vandaar dat ik deze montage de ‘bougie-rig’ noem. De originele naam van deze rig is me niet bekend. Wat ik wel weet, is dat deze montage succesvol in het Verenigd Koningrijk wordt ingezet op een aantal wrakken.
Voordeel van deze onderlijn is dat het, zoals eerder gezegd, erg goedkoop in productie is: enkel een wartel, een ovale splitring of speld, en een haak… Via een doorgeknipte bloedlus wordt er een zijlijntje gecreëerd. Hier komt de connector voor het lood aan. Aan de lange zijde van de onderlijn komt de haak, aan de korte een wartel tegen kinken. Ik doe er verder ook geen kraaltjes op, om de kosten te besparen. Nadeel van dit principe is het ontbreken van een breeklijn.
Ik gebruik 1/0 – 3/0 Aberdeen voor zeepieren, 5/0 – 7/0 Baitholders voor schelpaas. De zeldzame keren dat ik inktvis als aas gebruik, gebruik ik een haak type ‘Extra Wide Bend (offset)’, maatje 3/0.
Haaklijnen bestaan uit 50-60/00 goede kwaliteit nylon. De rigbody’s bestaan uit 60-80/00 nylon. Ik gebruik wartels en connectoren met een trekkracht boven de 100 lb. (45 kg).