Het vangen van een 5 ponds aal wordt als een van de moeilijkste opgave binnen de hengelsport gezien. Mijn beste is 3 pond. Sinds einde van het gulseizoen (zie. Gul dikker dan mijn…) ben ik me dan ook zo goed als volledig gaan richten op onze gladste rover.
De paling (Anguilla anguilla) is een echte wilde vis. Het is bekend dat hij paait op grote diepte in de Sargassozee, waarna hij sterft. Het is een trekkende vis die overal kan zitten, letterlijk overal: zoet en zout, groot en klein water. Zelfs de meest onooglijke putjes en afwateringsslootjes kunnen palingen van recordafmetingen bevatten, daar deze vissen zich niet tot nauwelijks laten zien. En dat ondanks dat ze actief kunnen zijn in alle waterlagen, en zelfs in de waterspiegel op jacht kunnen gaan naar prooivis, kikkers en zelfs kuikentjes van watervogels. Het vluchtgedrag van de prooi nemen we waar, de jagende aal echter niet…
We weten zo weinig van deze mysterieuze vis; er valt nog zoveel te leren. De paling wordt echter al ernstig bedreigd. Daarom wil ik iedereen van harte aanmoedigen om palingveilige systemen te gebruiken (zie. Paling en de twig-rig) zodat we allen nog lang van deze mooie sportvis kunnen genieten, en zodat straks niet een boel andere soorten uitsterven omdat er een complete voedselketen is komen te vervallen…
Dit seizoen heb ik het voornemen om een paar (2) dingen uit te proberen, namelijk;
- Ander aas: visjes, garnalen, slakken, zagers (op zoet water), maden, etc. Tot op heden heb ik namelijk al mijn palingen op de worm gevangen en zgn. “roofalen” (breedkopalen) zijn geneigd groter te worden dan hun spitskopbroeders.
- Geavanceerdere rigs: om de paling in verschillende waterlagen en op diverse bodemgesteldheden te kunnen targeten.
Zo heb ik in mei vooral met de zager op paling gevist. Dit heeft me een leuke palinkje van ca. 50 cm op het kanaal opgeleverd. En drie dikke aanbeten, drie nachten achtereen, die alle drie resulteerde in een vastloper. Ook heb ik gaandeweg ontdekt dat grondeltjes een stukje zager best lusten…
De paar sessies in de polder en op ander klein water in juni hebben me niks opgeleverd. Ik experimenteer met diverse aassoorten: naaktslakken, gepelde garnalen, kaas, stukjes vis… Het mag niet baten. Heel de maand blijven aanbeten uit.
Half juli vang ik op zee gedurende een zeebaars sessie vier kleine aaltjes op de zager, vlakbij de stenen van het havenhoofd. De volgende sessie op zee vang ik een mooie tweeponder vanaf het strand. Ook tijdens het zeebaarzen, met drie zeepieren op een 3/0 aberdeen!
Op zoet water ben ik gaan experimenteren met rigs. De korte 15-20 cm onderlijn en schijfloodmontage heb ik vervangen door complexere montages, zoals de Dyson-rig. (later meer hierover). De afgelopen sessie (22:00 – 03:00, vrij op za nacht 22/23 juli 2022) heb ik na lang wachten dan eindelijk een mooie loper, die mijn 3 lb karperhengel de plomp in meetrekt omdat ik zo slim was de slip niet open te zetten… Aanbeet volgde op een dauwpier. Hengel is niet meer teruggevonden.
Ben van plan de rest van het seizoen kleine, oude, afgesloten wateren te bevissen. Met de gedachtegang dat een aal daarin opgesloten oud en groot kan worden, seks is immers nooit veilig voor een paling.
Verslaglegging omtrent aal zal minder vaak worden gepubliceerd. Simpelweg omdat veel sessies saai en vruchteloos verlopen. Zo wil de schrijver de beste lezer van verveling behoeden. Het is een moeizaam seizoen, maar ik blijf doorzetten, met minimaal een(1) sessie per week.