2 Januari 2022
Grauw, bewolkt.
ZW 3/4
Luchttemperatuur 9 C
Watertemperatuur 7.2 C
Hoogwater (11:37 vloed)
Iets later dan gepland kom ik half 11 ’s ochtends op de stek aan. Mijn oude vertrouwde, zuiderhavenhoofd. Ditmaal zal ik proberen de kop gericht af te vissen, niet alleen voor en tussen de rotsblokken, maar ook op afstand. Ik heb bewust voor een dagsessie gekozen om:
a) Te kunnen zien wat ik doe.
b) Te kunnen vergelijken of resultaten veel verschillen met nachtelijke.
c) De gemeenschappelijke hypothese van de (meeste) plaatselijke sportvissers te toetsen: hoogtij is het belangrijkst! (Zo heb ik dit jaar ook het voornemen sessies altijd rond vloed te plannen)
Op de kop staan twee gulvissers en een vogelaar. Dat de hengelaars het op gul hadden voorzien zag ik meteen. Ik weet niet precies waaraan, aan iets ongrijpbaars. Misschien positie van de hengels, misschien wel de door het vele blanken getrainde koudbloedigheid in doen en laten, wie weet… De vogelaar kijkt door zijn verkijkbuis en merkt mij niet eens op. Ik stel me aan de binnenkant op. Het water is opkomende en stroomt als een bezetene.
Na beide hengels te hebben ingeworpen maak ik een praatje met mijn collega-vissers (ze blijken inderdaad op gul te vissen), ze hebben helemaal niks kunnen pakken. In mijn bijzijn takelen ze een klein, zwaar ondermaats baarsje naar boven. Deze gaat heelhuids terug. Dat is de eerste aanbeet die ze vandaag hebben gehad. Geen goed teken…
Al gauw vertrekken mijn stekgezellen, mij succes wensend. Ik doe ze de beste wensen terug en ga aan de slag. Structureel vis ik de kop af, met elke aasverversing de tripod een beetje van binnen- naar buitenkant verhuizende. Zo vang ik een flinke krab!
Er komen regelmatig wandelaars langs. Iedereen toont interesse in mesheften die rustig op het bankje liggen te ontdooien. Vooral vrouwen en kinderen zijn er nieuwsgierig naar. Ik geef ze dan ook een korte biologieles met een boodschap over acute ecologische problemen. De vele vogelaars spotten een zeehond op een paar honderd meter zeewaarts van de kop. Vreugde was van korte duur, al gauw ging iedereen terug naar het gesprek over vrijmetselarij, illuminati en baby-etende Joden (Reptielen. Vliegen rond in UFO’s. Komen uit een andere dimensie). De stroming is erg hard aan de buitenkant. Ik kom hier niet weg zonder zwaar ankerlood, dit heb ik echter niet bij me (leermoment!). Zwaarste wat ik tot mijn beschikking heb is 175 grams piramidelood. Ik verhuis weer richting binnenkant. De stroming is hier altijd wat minder, zeker met afgaand.
Vlak voor vertrek krijg ik een aanbeet. Een hele flauwe aanbeet. Ik sla aan, ik meen vast te zitten. Er zit heel klein beetje beweging in als ik heel veel druk zet, ik voel een paar staartslagen, en weer log gewicht. Yes!... Yes! Dit is een hele, hele mooie! Eindelijk!....
Kuuuuttttttt!!! Kuuttttt!!!!! Loschieter!!!!!! Ohhhh, waar heb ik dit aan verdient?! Ik begin op te ruimen…
Om 14:00 ben ik onderweg naar huis.
5 jojo’s verbruikt. 3 loden verspeeld. 0 Gul bemachtigd.
*****
Ondanks de mooie aanbeet vandaag en enkele andere mooie vissen waar ik contact mee heb gehad dit seizoen, ben ik op. Gedemoraliseerd. Al die slapeloze nachten, het kou lijden, en de blanks, beginnen hun tol te eisen. Ik besluit in januari hoogstens nog een paar keer te vissen. Om de massaal voorgeknoopte rigs wat uit te dunnen, en om de laatste restjes loodreserve op te maken. Om in maart er weer vol tegenaan te gaan. Met nieuwe tactieken, strategieën en nieuw voorraad.
De komende paar sessies zal ik het mezelf zo comfortabel mogelijk maken door vooral overdag te vissen (met hoogwater). Onder gunstige omstandigheden met niet te harde woei (<4 bft).
*****