Om 2:00 in de nacht komen we op de stek aan. Die er net zo beeldig bij ligt als op Google Maps. Het busje kunnen we naast een picknicktafeltje zetten. Handig over degelijk mobilair te kunnen beschikken, vooral tijdens de lange zit. Op het grasveldje, paal naast onze parking, kunnen we de tent kwijt. Op de steiger kan ik mijn tripod kwijt. Hendrik, die een van de twee hengels op karper wilt vissen, neemt dan de rietkragen onder eigen kant en de linkerflank van de voerplek.
We zijn genoodzaakt snel te handelen, vanwege de regen: kamp opbouwen,voer aanmaken, hengels inwerpen. Hendrik stelt voor dat ik het voer aanmaak en de hengels optuig en inwerp terwijl hij aan het kamp begint. Het plan is helder.
Regen lijkt even te zijn gestopt, snel stappen we uit. En belanden tot de enkels in de kleverige modder…
De Drecht is een klein riviertje, nevenstroom van de Amstel. Gelegen tussen de twee Hollanden, niet ver van de Haarlemmerringvaart. Het vormt dan ook een waterstelsel met het laatstgenoemde.
Gezien de geografische ligging zouden hier meervallen moeten zwemmen, maar er komen verrek weinig vangstmeldingen van dit stuk. Slechts enkele vissen per jaar, veelal bijvangst…
De rietoevers liggen er echter mooi bij, de bodem is hard – vrij van waterplanten, betrekkelijk ondiep; ca. 1,5 – 2 meter in de vaargeul, ca. 1 meter aan de kant. Meer dan een poging waard lijkt me!
Binnen een half uur hebben we alles opgesteld en liggen we in de tent de schuilen voor de zware regenbui. Het blijft maar plenzen en er lijkt geen eind aan te komen.
Slechts eenmaal hebben we dit jaar gemeervald. En ook nog eens een korte sessie. Heel de hoog- en nazomer hebben we erover gehad dat we samen eens een goede sessie moeten zetten.
Hendrik is oorspronkelijk met het idee gekomen het hier te proberen. Daar het nachtvissen aan de haarlemmerringvaart zelf tegenwoordig verboden is. Mij leek het een fijn stekje om ter bivakkeren, bovendien is het weinig beviste grond. Zoals eerder beschreven ook; weinig meervallen worden hier gevangen. Wij laten ons niet ontmoedigen door tegenslagen van anderen. Bovendien kan een plaatselijk minder dichte populatie uit grotere exemplaren bestaan. Zou hier dan die 100-ponder zitten??
De eerste nacht verloopt akelig stil. Gedurende de dag voeren we nog stevig bij. Toch blijft het stil.
Tegen de avond besluit Hendrik een roofviswedstijd te vissen de volgende dag, dus boekt hij een hotel om uit te slapen. Wens me succes, en laat me moederziels alleen achter. Op rantsoen. Zonder cannabis, met enkele sigaretten om de etmaal door te komen…
Rond 20:00 krijg ik een stevige run op de aasvis. Ik sprint de shelter uit richting tripod terwijl de run doorzet. Ik sta stevig aan, en heel even voel ik het logge gewicht van een zware vis… Los!
Ik bekijk de aasvis. De staart is om de dreg geslagen en heeft deze afgeschermd. De punt heeft geen vlees kunnen pakken. Dat was de waarschijnlijke reden achter de losschieter.
Ik rook de een-na-laatste sigaret en ga vervroegd naar bed. Het regent hard en er is niet veel te doen…
De volgende dag ben ik om 10:00 wakker. Mijn strechter is doorgezakt. De tent is gaan lekken.
Ik ontbijt met chips en ga weer liggen. Om 17:00 is Hendrik er weer, met verse nicotine en THC. Aanbeten heb ik niet meer gehad. Om 18:00 zijn we vertrokken. Maar we komen zeker nog een keer terug...
